Veurdat iederien zit, is hier en daor even een stoelendans neudig. Alten moet ja niet tussen de sopranen zitten en tenoren niet tussen de bassen. Maor as Jan Kruimink elk die hum vraogend ankek een plekkie toewezen hef, is ’t zo wied: bijna honderd man (en vrouw) begunt zundagmiddag in de Hesselerhof an de allereerste zangrippetitie veur De Toorn van Thunaer.
“Vlug uit je bed, hoor het signaal. Slapers nu wakker worden allemaal!” Het möt haost op de brink in Hesseln te heuren west wezen, bedenk ik me. En dat was nog maar een inzingliedtie. “Opgewekt zingen”, moedigt Jan an en hij verdielt oes eerst in tweeën (mannen en vrouwen) en daornao in veren (sopranen, alten, tenoren en bassen) um der een canon van te maken.
Ochtendgymnastiek
Veur wij met de liedties veur het muziektheaterstuk an de slag gaot, moe’w ok eerst nog ‘ochtendgymnastiek’ doen van Jan. Opziet boegen en achterover, de scholders lösdreien en de nak. Je underkaak laoten hangen oj niet hielemaol stief opwunden bint. “Allent op jezölf letten”, zeg Jan een keer. Beter van. Kiek veural argens aans hen, heur ik mijzölf denken.
Dan moe’w ok nog het ritme van het inzingliedte sissen op de maot met de haanden in de zied. “As het goed is, vuul ij het daor schokken”, wes Jan op zien flanken. Daornao doet wij even zwangerschapsgym nao en puft wij het zölfde ritme. Bij elk puffie vuul ie beweging in de beide flanken. De kerels doet ongegeneerd met an. Wij hebt non al een hoop lol.
‘Overal goed veur’
“Nou be’w een beetie lös? Zingen is ok een sport”, zeg Jan serieus. “Zingen giet beter met een goede conditie en zingen is tegeliekertied ok geestelijk hiel gezond. Het is eigenlijk overal goed veur.”
Met die bosschup begunt wij met het oefenen van een diel van het rippertoir da’w over een paor maond allemaol oet het heufd kennen moet. Veur de zangers die ok acteert, leeft het verhaal van De Toorn van Thunaer al een beetie, maor veur de koorzangers komp het gevuul dat derbij heurt vanmiddag ok tot leven. Wij zingt over de verraoder van het dörp, over het verschil tussen nou en toen, de verschillende tieden waorin het stuk zuch afspeult. Wij zingt ok over de tollenaar, die nogal op de centen is. Nao de pauze gaot de monniken an het zingen met een groepie sopranen en begunt Jan met het lied van de Sliener boeren, waorbij een stel vrouwen de tegenstemmen zingt en met een kwartet van Hesseler boeren. Het iene lied klinkt geliek mooi. Dan glundert Jan. Met het aander möt e nog even wat an ’t sleuteln, zeg e.
Maor Jans enthousiasme warkt anstekelijk veur iederien in de zaal. Der wordt oet volle börst zungen en veul lachen. De kop is der of. Dit smaakt naor meer.
Verslag: Annemiek Meijer
Foto’s: Gerrit Hegen
