“Iederien döt waor e goed in is. Ik zie veul onvermoede kwaliteiten.” Gerrit Hegen lacht derbij as e het zeg, thuus an de keukentaofel in zien woonboerderij in Slien. As veurzitter van de Stichting Ter Klinke, die De Toorn van Thunaer organiseert, is Gerrit al maondenlang het anspreekpunt veur iederien die op wat veur manier dan ok bijdrag an het muziektheaterspektakel. Maor wel is die grote ‘regelneef’ nou eigenlijk?
“Wij huuft gien dure productieleider in te huren, want wij hebt Gerrit en die is onbetaalbaar.” Ter Klinke-bestuurslid Geert Roeles zee het treffend tiedens een veurstelrondtie van alle commissies en het bestuur een aantal maonden leden. Naost hum glimlachte Gerrit haost verlegen. Die har e even niet an zien kommen.
Het is niet veur het eerst dat Gerrit Hegen in een bestuur zit, dat hef e vaker daon. Bij de Gemengde Zangvereniging in Slien bijveurbeeld. Het leiding geven an theaterprojecten hef e ok eerder daon, zoas bij Heb lief en leefin 2007/2008 en Op de vleugels van de windin 2014, musicals die Harm Dijkstra schreef veur en oetvoerde met de Gemengde Zangvereniging. Ok toen was e de grote regelneef. Het verschil? “Tja, De Toorn van Thunaer is veul grootschaliger, der doet veul meer mèensen metan. Het giet non um het motiveren van meer as honderd man én daorbij nog alle vrijwilligers, um dudelijk te maken dat het der non op an komp en dat ze bij oes van de organisatie terechtkunt as der wat is. Zo’n project stiet of valt met de mèensen derachter.”
Wat scheelt, zeg e, is de ervaring van de twie eerdere musicals in Slien. “Niet allent veur mij, maor veur veul meer mèensen, die daor metan daon hebt. De hiele commissie veurzieningen bijveurbeeld, Gerard Aaldrink, Ben Uneken en Willem Woppenkamp, hef hetzölfde wark daon bij de projecten in Slien. Die ervaring, daor heb wij non veurdiel van.”
Boerenbloed
Gerrit is een nuchtere man met, zoas e zölf zeg, boerenbloed. In 1954 wordt e geboren in het Diaconessenhuis in Emmen, umdat e ‘een dik jong’ is dat ok nog achterneers lig. Hie greuit op met zien olders en jongere zus en breur op de boerderij in Gies, waor e van kleins af an methelpt. Het leg lichtkaans veur de haand dat e het bedrief van zien olders overnemp, maor het löp aans. Nao de ULO in Hesseln giet e met 16 jaor hen de Hogere Landbouwschool in Grunning. Hie genöt daor van het studentenleven. Nao zien studie komp thuus de discussie over de toekomst. “Ik wol wal geern boer worden, maor ik har stagelopen bij de Gezondheidsdienst voor Dieren in Grunning en dat bevuul hiel goed. Ik har een klik met de directeur, die viearts was. Zo ontstun het idee um diergeneeskunde te gaon studeren in Utrecht. Gelukkig was mien breur Gerard ok wal ‘boer-minded’ en kun hij de boerderij overnimmen.”
Naodat e twie keer oetloot is, kan Gerrit in 1976 asnog begunnen in Utrecht. Een jaor later giet e samenwonen met Ans in een hoessien in Utrecht dat e zölf verbouwd hef. “Dat vin ik mooi wark. As der eerder thuus wat bouwd of maakt mus worden, deed ik dat ok geern.” Samenwonen is wal arg veuroetstrevend veur die tied. In 1979 trouwt het stel. Gerrit is dan halverwege zien studie en Ans warkt op de ofdieling kinderneurologie van het Academisch Ziekenhuis in Utrecht. In februari 1983 studeert e of. Undertussen hef e al een baan vunden bij een dierenartsenpraktiek in het Friese Menaldum. Hie en Ans verhoest hen Deinum, waor ze twie kinder kriegt: Frouwkje en Geertien. “Dat ik van de boerderij kwam en kennis har van landbouw was een groot veurdiel. De gemengde praktiek in Friesland was een goeie leerschoel, ik heb der ontzettend veul leerd.”
Drent met de Drenten
Het gezin komp in 1986 hen Slien waor Gerrit de praktiek van dierenarts Staal an de Boelkenweg kan overnimmen. Hoewal koeien zien favoriete dieren bint, behandelt a alle soorten vie en ok de gezelschapsdieren. Hie hef de praktiek an hoes, eerst an de Boelkenweg, later in de veurmalige boerderij an de Menso Altingsstraot. Wal zo praktisch, want der wordt nog twie kinder geboren: zeun Willem en darde dochter Roelie. “Ans deed de administratie en was ok assistente. Opereren deden wij twie middagen in de week. Tja, en wat doej dan aj kleine kinder in hoes hebt? Die zaten in de boks bij oes in de operatiekamer.”
In Slien is het gezin hielemaol op zien plaots. De praktiek löp goed en zie wordt soepel opnummen in het darp. “Wij waren gewoon Drent met de Drenten. As dierenarts vuulde ik mij niet veurnaomer dan aandern, zoas ie soms ziet bij artsen. Daor hol ik hielemaol niet van.” Gerrit giet bij de Gemengde Zangvereniging en leert daor Harm Dijkstra kennen. Deur de jaoren hen zingt ze hiel wat of, maor holdt ze ok oetvoeringsaovends met sketches bij de verieniging. Dat mondt oeteindelijk oet in veustellingen en de twie musicals. “In 2007 was ik nog veurzitter van het koor. In 2014 niet weer, maor veur Op de Vleugels van de windweur ik weer vraogd um de leiding op mij te nimmen. Ik vun dat mooi wark.”
Hen De Klencke
Nao die musical komp het idee ter sprake om ies een veurstelling op De Klencke te maken. Ok Jan Kruimink, die Gerrit al kent sinds de jaoren 1973-1976 in Hesseln, hef daor wal oren naor. Undertussen is Gerrit gien praktiserend dierenarts meer. In 1996 is de praktiek samengaon met Hesseln en Zweel, in 2004 verhoesd hen een nei gebouw an de Zetelveenweg en in 2010 met fuseerd met Coevern. In 2014 wordt Gerrit 60 en beslöt e wat aans te gaon doen. Hie warkt non as adviseur veur boeren en vieartsen, maor ok veur overheden op het gebied van kringlooplandbouw. Daorbij leg de focus under andere op de koe en de weidegang. “Mien landbouwachtergrond komp non weer van pas. Ik vind het prachtig um mien kennis over te dragen an jongere boeren en dierenartsen. Het is mooi um vraogbaak te wezen.”
En dat leste is eigenlijk wat e bij De Toorn van Thunaer ok geregeld is. Zo’n drei jaor bint hij, Harm en Jan der met bezig en non is het haost zo wied. De leste weken is Gerrit dagelijks met allerlei Toorn van Thunaer-geregel an de gang. Hie hef een biertunnegien veur de monniken op de kop tikt in Almere, hie hef contact met de diereneigenaren, met de decorbouwers, de kledingcommissie, pr- en horecamèensen, met de speulers. Met iederien eigenlijk. “De betrokkenheid is hiel groot. Ik kiek echt naor de grote lijnen en hol niet van lui die op alle slakken zolt legt, maor an de andere kant bin ik ok wal een pietje precies, heur. Jan, Harm en ik zit goed op ien lijn. Wij drieën bint de basis. Twie artistiekelingen en ien die wat rechtlijnig is. Dat warkt goed.”
Soms word e ’s nachts wakker en denkt e even an iets wat nog regeld möt worden, maor zenuwachtig veur de oetvoerings is e niet. “De grootste oetdaging vind ik het geluud. Ik heb zölf wal professionele veurstellingen in de boetenlocht zien, waorbij het geluud te wensen over leut. Dat is jammer.” Wieder hef e gien zörgen. Hie genöt van het enthousiasme van alle dielnimmers. “Ik krieg der hiel veul energie van. Ik mark ok dat het waardeerd wordt as iene wat hef en wij daor rekenschöp met probeert te holden. Ok leer ie weer allemaol neie mèensen kennen. Het is een hiel leuke groep. Der is veul waardering over en weer.”
Tekst: Annemiek Meijer
Foto: Henk Siepel