Met de rol van Kwibus Kwikzilver hef Robert Braam oet Hesseln ien van de heufdrollen te pakken in De Toorn van Thunaer. Tenielspeulen döt e al van jongs af an. Deur zien ervaring met en kennis van historische kostuums speult e ok een grote rol in de kledingcommissie. Allent zingen, dat hef e nog nooit daon.
“Ik kwam um auditie te doen veur een tenielrol, maor de rest van mien groep kwam veur een zangrol. Ik har drei stukkies veur de tenielauditie instudeerd, mar niks um te zingen.” Robert Braam lat zuch niet gauw van zien stuk brengen. As Jan Kruimink hum vrag um Berend Botje te zingen, döt e dat. “Jan zee ‘bas’ toen e het heurde en schreef dat ok op. ‘Nee, Robert’, reageerde ik. Zoveul wus ik dervan.”
Het zingen wordt betiteld as ‘oké’. “Ik denk dat e mij bewust bij de lege partij indield hef, zodat ik wat met kan brommen en het niet te veul opvalt”, grinnikt e. Hij möt het dan misschien niet hebben van zien zangkunsten, de rol van Kwibus Kwikzilver is hum op het lief schreven. Robert speult de drokke hoesknecht van de heer van de De Klencke, die as een blok valt veur de troubadour die langskomp op heur landgoed.
Tenielschoel
Waorum e metspeult? “Van collega-tenielspeulers heurde ik over De Toorn van Thunaer, een stuk baseerd op de geschiedenis van De Klencke en Hesseln. Met zo’n veurstelling op en over je iegen geboortegrond moe’j metandoen, vind ik.” Hij studeert hard um zien teksten zo snel meugelijk oet de kop te kennen. “Ik lees het hiel vaak over, ok de teksten van de personages die veur of nao mij wat zegt. Aans wee’j niet waorop ie moet reageren. Aj de context begriept waorin iets zegt wordt, leer ie alles veul sneller oet het heufd. Ik oefen ok in de auto op weg naor mien wark in Apeldoorn en mien vriend overheurt mij wal ies.”
Zien liefde veur acteren begunde bij de musical in de zesde klas van de legere schoel. “Toen ik op de middelbare schoel zat heb ik een veuropleiding veur theater daon. Daor weur ik klaorstoomd veur de grote tenielschoel. 15 was ik toen ik daor toelatingsexamen deed. ‘Ja’, zeden ze, ‘het talent is der wal, maor hie hef nog te weinig levenservaring.” Robert giet bij een kapper warken, döt de kappersopleiding en bekwaamtzuch in het kappersvak, tot landelijke wedstrieden met een kampioenschap an toe. “Undertussen gung ik wal deur met tenielspeulen, bij Dr. Jan Naarding in Hesseln. Op mien 23ste gung ik weer hen de tenielschoel um toelaten te worden. ‘Ja, het talent is der wal’, zeden ze weer, ‘maor wij kunt hum non niet meer vörmen.’”
Kostuums
En zo blef het bij amateurteniel veur Robert. Behalve bij Dr. Jan Naarding hef a speuld bij het openluchttheater in Börger, metandaon met een kindermusical en speult e non bij Theatergroep Maria in Campis in Assen. Daornaost döt e gereld metan met projecten.
Veur de stichting Oud Oranje in Assen prissenteert e ok historische kostuumshows. Daordeur is e in anraking kommen met historische kleding en gebroeken. Undertussen wet a der hiel veul van. Gien wonder dat hij samen met Wemmie Eggens, Saskia Dingelstad en een aantal neeisters verantwoordelijk is veur de kostuums bij De Toorn van Thunaer. Dat lustert nauw. “Kleding hef aaltied een bosschup. Dat kan te maken hebben met de kerkof met cultuur… Het zeg veul over de tied. Ik erger mij dood as ik kiek naor een tenielstuk dat in 1200 speult en de speulers draagt kleding oet 1600.” Bij De Toorn van Thunaer giet dat niet gebeuren. Over de kostuums van, met name de heufdrolspeulers, wordt hiel goed naodacht. Robert: “Ik bin wal vereerd dat mij dit allemaol wordt toevertrouwd, heur.”
Groepsgevuul
Behalve dat de commissie drok is met de kostuums, bedenkt en ontwarpt ze ok een aantal rekwisieten, zoas de zwaarden van de roofridders. Die wordt maakt deur het bedrief Imagebuilders in Apeldoorn, waor Robert host en receptionist is.
Zenuwen hef e niet as e an ’t speulen is. “Ik ben net zo’n hondtie in een kooi dat wet dat e oetlaten wordt. Zo geern wil ik.” As e prat over het project heur ie zien enthousiasme. “Het is zo leuk, groots en interessant. Ok het groepsgevuul en de band met mien geboortegrond speult daorbij met. Ik vind het hiel inspirerend.”
Tekst: Annemiek Meijer