Daor stunden wij zundag op een nog hobbelig weiland an de Boksloot. Met een groep van zo’n 35 man (en vrouw) stunden wij op dat wat over tien maond het ‘speulveld’ is. Mooi zunnig weer, maar barre kaold. “Het is te hopen dat wij in september volgend jaor ok zulk weer hebt”, zee iene. Ik dacht net dat e niet wies was toen e “Ja, wal wat warmer natuurlijk”, zee.
Jan Kruimink, Harm Dijkstra en Gerrit Hegen, drie van de bestuursleden van Stichting Ter Klinke – en de bedenkers van het theaterspektakel vanzölf – praot oes bij. Maor liefst zes aovends staot wij volgend jaor september op die plek. Nou ja, staot… warkt. Wij speult en zingt um de 750 man publiek, die elke aovend kommen kan wat moois te laoten zien. Nee, niet wat moois; wat geweldigs! De lat leg hoog, zeg Gerrit Hegen nog maor ies. En terecht.
Der komp een tribune van 33 meter bried an de Sliener kaant van de Boksloot, wes Gerrit. Daorachter komt het horecaplein en de parkeerplaotsen. Ja, bezukers moet een paor honderd meter lopen um het met te kunnen maken (met minder validen wordt rekening holden), maor dan kriegt ze ok wat.
An de zuudkaant van het speulterrein stiet de boerderij an de Tolhuisweg. Daor kunt speulers en zangers zuch van teveuren umtrekken en wordt ze ook schminkt. Het wordt een soort oetvalsbasis, legt Gerrit, Harm en Jan oet. Het echte hoes giet tiedens de veurstelling schoel achter een decor dat zo maakt wordt dat het op een burcht lek. De Toorn van Thunaer speult zuch ja of in een darp in 1419 met boeren, maor ok een kasteelheer met vrouw en dochter.
In een darp bint ok kinder, dus die zult ok metandoen, en ok dieren. De schaopskudde van Benneveld döt metan, een koppeltie landgeiten, een koe en peerde vanzölf. Makke peerde.
An de westkaant van het speulveld stiet een bossie. Daor véur is de orkestbak waor Excelsior in zit, grapt Harm as e wes op het stuk leger gelegen laand. Daorop wordt een vlonder bouwd veur het orkest. Het koor komp naost het orkest te staon, zodat ien dirigent beide tegeliekertied kan dirigeren.
Umdat het verhaal in 2019 begunt, möt der nao de eerste scene een hiel snelle decorwissel plaotsvinden. Veur adviezen daorover hef de organisatie Sjoerd Wagenaar inschakeld. Hij is de veurmalig artistiek leider van de PeerGrouP en hef een schat an ervaring met locatietheater. Zo doet der meer ‘professionals’ (in goed Drèents) metan. De geboren Hesselse Hanneke Braam is tenielregisseur en Jeroen Rienties oet Daolen is professioneel zanger. Ok zij, en nog een koppeltie aandern hebt heur metwarking toezegd.
Dat het een hiele klus wordt um het ienörme terrein te bespeulen is wal al dudelijk as wij derop staot, want het is hiel groot. De veurbereiding is dan ok al in volle gang. Commissies veur de bouw van het decor – behalve de burcht en hoessies komp der ok een brugge over de Boksloot – maor ok veur het maken kleding bint al drok gaangs.
Naodat de eerste groep, de dielnimmers met een tenielrol, keken en lusterd har, kwam de groep zangers en figuranten het speulveld bekieken. Der weur al drok kennismaakt (“Oh, speul ie die? Dan bin ik je vrouw!”) en veur aandere dielnimmers was het net een reünie. Dudelijk is wal: het enthousiasme is der niet minder um worden.
De rippetities veur de speulers, zangers en figuranten begunt in januari, maor veur veul deelnimmers begunde het zundag al een beetie te leven, daor op de kaole De Klencke…
Annemiek Meijer
PS: volgende week op dizze webstee een interview met Jeroen Rienties.